Aangekomen in Bolivia

De busrit naar Bolivia was op zich prima. Eerst twee uur tot de grens. Daar de benodigde stempels gehaald. Alles staat op 1 pagina, zo krijg ik mijn nieuwe paspoort natuurlijk nooit vol... Maar goed. Vanaf de grens was het een klein half uurtje naar Copacabana, een plaatsje aan Lake Titikaka. Vanaf daar zijn we een andere bus ingestapt naar La Paz, de hoofdstad van Bolivia. Die rit duurde nog 3,5 uur. Ergens halverwege moesten we allemaal uit de bus. Heel vaag. We moesten het meer oversteken en wij (de passagiers) moesten in een motorbootje naar de overkant en de bus ging op een of ander houten plateau. Dat zag eruit alsof de bus ieder moment zou zinken. En toen dus weer verder naar La Paz, waar we na 10 ´s avonds aankwamen. We namen een taxi naar een hostel, maar dat was helaas vol. Daarna een taxi naar een andere wijk, waar meer hostels waren. Uiteindelijk een kamer gevonden voor 100 bolivianos, oftewel 10 euro. Warm water onder de douche, twee enorme bedden, helemaal prima.

En toen was het tijd voor een biertje! Na wat zoeken (de meeste dingen waren inmiddels al dicht) vonden we een bar á la Hardrock café (Halve wijk doorzocht, zit de bar schuin tegenover ons hostel). Het was wel een toffe tent. Op een gegeven moment werd er wat gedanst en na wat meer bier en tequila maakten het ons ook niks meer uit. Uren later rolden we de bar uit naar het hostel. Gelukkig hoefden we vandaag pas om 12 uur uit de kamer.

De dag begon erg zwaar. Eerst een busrit naar Uyuni geboekt, een plek 12 uur hier vandaag. De bus vertrekt vanavond. Daarna een leuk tentje gevonden voor ontbijt/lunch. Na wat cocathee, fruit en een tosti was ik weer klaar om wat rond te gaan wandelen. Dat is overigens echt zwaar! La Paz ligt op 3690 m hoogte. Drie stappen en ik ben buiten adem. (Nee, ligt niet alleen aan mij, Liv heeft er ook last van. Misschien dat de vorige avond het wel extra zwaar maakt...) Met als gevolg dat we om de haverklap even stil staan, de mensen en het verkeer om ons heen gadeslaan en op adem komen. We hebben wat dekens gekocht voor in de bus, want het zal vast weer koud worden. Overdag gaat het overigens wel, voelt als iets minder dan 20 graden, als de zon schijnt, is het lekker.

Bolivia is echt anders dan Peru, of in ieder geval wat ik er nu van gezien heb. Er is veel meer leven op straat, overal fruit en ander eten te koop. Het verkeer lijkt een chaos, dat zichzelf toch weer op een bijzondere manier regelt. Het stinkt overal, vooral naar vieze diesel. De mensen lijken wat meer teruggetrokken, kijken een beetje bozig, maar als je iets koopt of vraagt, zijn ze wel aardig. Overal zitten schoenpoetsers met bivakmutsen (waarom die muts? I don´t know. Ze zien er niet echt uitnodigend uit om dat te vragen.) Op een plein zaten verschillende mannen met van die ouderwetse camera´s op stelten, waar de fotograaf nog net niet onder een doek kruipt, klaar om pasfoto´s te maken. Ik vind het een leuke stad. Het heeft swung.

Op naar de volgende plek!