Busreis langs velden

Gisteren middag begon om 13 uur de busreis. Het begon kei hard te regenen, tijd om te gaan. Sochtends eerst nog het drielanden punt bezocht met paraguay en Brazilië.
Gewapend met genoeg eten voor 3 dagen (snacks) keek ik erg uit naar de reis. Toen we net de kleine stad puerto iguazu hadden verlaten toonde Argentinië een ander gezicht. Kinderen met vieze kleren speelden met rommel langs de weg. Ouders stonden treurig met kinderen op hun arm zonder kleren. Het soort kinderen waarvan je hoopt dat ze een goed leven zullen krijgen, maar eigenlijk weet dat dat nooit het geval zal zijn. Hun wacht hetzelfde lot als hun ouders...
Al snel ging een film aan en Ilias, een kerel uit Parijs kwam me gezelschap houden. De bus was echt uber luxe! Super fijne stoelen!
Een paar uur later stonden we 2 uur lang stil... Voor niks. Ten minste, ik weet tot op heden nog niet waarom we stopten, maar we stonden daar en mochten er niet uit. Daarna kwam een avond maaltijd met rijst en salade , die wel ok was. En nog een film. En toen slapen.
Ik moet zeggen dat ik heerlijk geslapen heb, beter dan in het hostel eigenlijk. Toen ik wakker werd en uit het raam keek, dacht ik even dat ik in Nederland was. Alles was vlak, velden zo ver als je kon kijken. Alleen de eenvoudige electriciteitspalen verraadden dat ik ergens anders was. En een verdwaalde boerderij of windmolen. Zo een die je ziet in films over het wilde westen.
Wonderbaarlijk genoeg kwamen we maar 45 minuten later aan. Ongeveer half 12. Luca en Robert, Zwitsers en nederlands, leerde ik ook kennen.
Nu, wat uurtjes later, hebben we wat rondgelopen in de stad , kerken gezien en biertjes gedronken. Het is helaas gaan regenen. Gedoemd nog meer te drinken :-) het is gelukkig niet koud en de zon schijnt. (troetelbeertjes waar zijn jullie?)
Vanavond het nachtleven proeven... Eens kijken wat dat brengt in deze compacte maar leuke stad. Ik ben in ieder geval in goed gezelschap :-)

Ciao!