Weer in Bangkok

Alleen reizen valt 100% mee. Niet dat ik dacht dat het moeilijk zou zijn, maar misschien een beetje saai. Maar dat was het helemaal niet. Om 14.00 uur werd ik met de taxi opgehaald om naar de boot te gaan. De boot was wat te laat (zoals altijd) en ik ontmoette twee Deense vrouwen en een Engelse jongen. Ik heb de drie uu op de boot met de jongen, Dan, boven op het dek in de zon gelegen en ben uiteindelijk na 2 uur in slaap gevallen. Ik werd net op tijd wakker om een mooie zonsondergang te zien bij het visserplaatsje bij Chumphon, het plaatsje aan de kust.
Daar aangekomen werden we met een boot naar het treinstation gebracht. Dan en ik zijn nog noodlesoep gaan eten in het 'centrum' en zijn daarna weer naar het station gegaan. Daar hebben we nog lekkere bananenroti op (pannekoek). Zijn trein ging om 8 uur, toen moest ik nog 3 uur wachten op de mijne. Ik kon kiezen: of lang wachten in Chumphon en op een schappelijke tijd aankomen in Bangkok, of vroeg vertrekken vanuit Chumphon en 's nachts aankomen in Bangkok. Nu is Bangkok niet mijn favoriete stad, dus dacht ik, laten we in Chumphon blijven. En dat was een prima keuze. Er waren genoeg Thaise mensen overal, dus ik voelde me niet alleen. Tegen de tijd dat mijn trein kwam, was ik wel alleen. Toen kwam een Thaise politie agent naar me toe, omdat hij zag dat ik alleen was. Hij zei: don't worry, I take care of you. Kei lief! Hij bleef naast me zitten tot de trein er was en zorgde dat iemand mij naar mijn plek in de trein bracht. Daar aangekomen plofte ik op het bed en viel meteen in slaap.

De volgende morgen werd ik wakker in de trein, een uur voordat ik in Bangkok zou zijn. Ik keek wat rond en raakte aan de praat met Sam, een Engels meisje. We hebben zitten kletsen tot we aankwamen, daarna even op het gemak een sigaretje gerookt op het station en toen een taxi gedeeld. Eerst naar haar guesthouse bij Kao San road en toen naar mijn hotel.
In mijn hotel aangekomen mocht ik niet naar mijn kamer en ik snapte er niks van! Ik wist niet dat James er al was en die vrouw snapte mij geloof ik niet. Ze zei dat de kamer al vol was. Ik ben naar het reisbureau gegaan waar ik geboekt had, wat gelukkig om de hoek zat, en heb daar mijn briefje van 1 persoon naar 2 personen laten veranderen. Kom ik terug in het hotel, geeft ze mij een briefje dat ik moest tekenen met de achternaam Smith. Toen pas viel het balletje dat hij al op de kamer was en de vrouw bij de lobby mij niet omhoog wilde laten gaan, omdat het briefje zei dat er 1 persoon zou komen. Maar uiteindelijk lukte het me toch.
Een warme douche waardeer je veel meer als je die 5 weken niet hebt gehad! En een Europese toilet die vanzelf doorspoeld, geweldige uitvinding! Het hotel is dus prima.

James en ik zijn er vandaag meteen op uit gegaan. Eerst naar Wat Arun. Dat stond nog op mijn to do lijstje en was erg mooi. Vanuit daar hebben we een boottrip genomen door de kanalen. En daarna zijn we naar Golden Mount gegaan. Daar was ik al eerder geweest, maar nu was het uitzicht beter, omdat het niet bewolkt was. We hebben daar gewacht tot zonsondergang. Daarna hebben we wat over de markt daar rondgelopen. Weer heerlijke marshmellow-spread op! Toen kon ik wel weer een douche gebruiken, dus zijn we terug naar het hotel gegaan. En nu ben ik op Kao San road. Ik wilde Sam, het meisje uit de trein, emailen om af te spreken, maar de eerste waar we tegen aan lopen is zij! Echt zo toevallig! Wordt vast gezellig vanavond!