Avontuurlijk Bali

Wederom zijn de dagen hard voorbij gevlogen. De dagen waren lang, de nachten kort, en toch nog geen tijd gevonden om een laatste update te plaatsen. Ik ben inmiddels weer in Nederland aan het aclimatiseren, maar wil het verhaal wel compleet maken.

Het hotel in Kuta was echt prima, zo lekker rustig. Verder kun je over Kuta veel zeggen, maar vooral niet dat het rustig is. Al met al hebben we er ook niet zoveel tijd doorgebracht. De eerste volle dag hebben we meteen een scooter gehuurd om aan het einde van een dagje strand naar Tanah lot te rijden, een tempel bij de zee waar de zonsondergang erg mooi kan zijn. De weg ernaar toe was prima te doen, af en toe een bord dat de weg wijst. Wel even wennen om links te rijden, rechts in te halen (of links, maakt eigenlijk niets uit) lekker te toeteren als je erdoor wilt en geen TomTom die je vertelt waar je heen moet. We waren door een enorme plensbui iets later vertrokken en daardoor kwamen we net te laat aan voor de zonsondergang, want die was al geweest. De tempel was daardoor ook niet zo goed zichtbaar helaas.
De weg terug was blijkbaar wat lastiger. Of ergens een bord gemist, of een verkeerde afslag, maar we kwamen in ieder geval veel meer landinwaarts dan de bedoeling was. Maar met gebarentaal-achtig-engels en een zelfgetekende kaart van een man kwamen we weer terug in Kuta.

De volgende dag gingen we met de scooter naar Ubud. Volgens de lokale mensen een uurtje rijden. Met waarschijnlijk wat vertraging door de file (ik was nog niet zo behendig in links inhalen over de stoep en greppels), wellicht hier en daar een verkeerde afslag en shoppen bij een houtverwerking kwamen we tegen de middag bij Monkey Forest in Ubud. Er was een grote crematie ceremonie aan de gang. Het park zelf was wel leuk om doorheen te lopen. In ieder geval geen etenswaren buiten je tas houden, ik heb daar genoeg grijpgrage aapjes het zien afpakken van de bezoekers.
We vonden een heerlijk Frans-achtig tentje waar de lunch echt verrukkelijk was. Fijn om zo even bij te komen. Vervolgens vonden we een goedkope kamer om die nacht door te brengen.
Werkelijk bijna alle winkeltjes zijn bijzonder in Ubud, al een kunststukje op zichzelf. De ene inrichting nog mooier dan de andere, met bijzondere spulletjes te koop aangeboden.
Na een massage en lekkere avondmaaltijd in een kleine warung was het tijd om naar bed te gaan en de volgende dag weer op tijd verder te gaan.

De volgende dag gingen we naar Tampaksiring, naar de koningsgraven van Gunung Kawi. Het is er erg mooi rondlopen. Eerst behoorlijk wat treden naar beneden, langs rijstterassen naar een rivier. En vanaf de oever zie je aan beide kanten de uitgehakte graven in de hoge stenen wanden. Aan de overkant van de rivier is een tempel, gedeeltelijk van hout en gedeeltelijk ook uitgehakt.

We vervolgden onze reis via een andere route en een lekkere lokale lunch onderweg naar Sanur, een strandplaats aan de oostkant. Het strand was mooi, wit en breed. Veel wat luxere hotels en restaurants langs het strand. Het water was wel redelijk helder, je zag de visjes zo zwemmen, maar je moest wel erg ver de zee in lopen om uberhaupt onder water te komen. Dat was wel het tegenovergestelde van de mega hoge golven bij Kuta. Na wederom een massage (tja, genieten, nietwaar :) ) reden we terug naar Kuta. Over het algemeen gaat de reis naar een bepaald plaatsje wel goed. In Kuta zelf rijden bleek lastiger. Alles leek op elkaar of zag er juist erg onbekend uit, totaal geen richtingsgevoel meer na 2 of 3 bochten, en weer een rondje gereden.

De tochtjes wisselden we af met een dagje strand in Kuta. Het wemelt er van de nachtclubs en disco's en het is dus wel erg verleidelijk om daar 's avonds nog heen te gaan. En dan is het ook wel fijn om een dagje daar te relaxen.

Een andere dag gingen we, wederom op de scooter, naar Uluwatu in het zuiden. De weg ernaar toe was een avontuur op zich. Scherpe haarspeldbochten op schuine heuvelwegen met aan beide kanten scooters en auto's die inhalen. De scooter trok het maar net om boven te komen leek wel. De tempel bij Uluwatu was wel tof, vooral de omgeving en het uitzicht vanaf de rotsen over de zee die woest tegen de rosten op kletst. Na twee monkey forests in Indonesië dachten de we aapjes hier wel aan te kunnen. Nou... een brutaal mannetje hing met zijn bek aan de slipper van Joyce, een andere brutale aap trok een grote fles water uit mijn handen om vervolgens zelf met de tanden de dop eraf te draaien en eruit te drinken. We waren al gewaarschuwd dat we zonnebril e.d. in de tas moesten houden. Bij iedere aap die we zagen liepen we snel maar door!

Daarna gingen we naar Dreamland beach. Het was bij een grote, netjes aangelegde weg te zijn die wij aanzagen als de hoofdweg naar een mega resort. De weg bleek naar een soort van mini dorp te leiden van mega resorts met mooie gebouwen en golf resorts erbij, allemaal langs een rotsachtige kustlijn met hier en daar zandstranden. En zo'n zandstrand is dreamland. Eerst nog een steile afdaling om vervolgens de witte parasolletjes te zien opdoemen. We hebben ons weer laten verleiden tot een massage, wat dit keer volgens mij gedaan werd door vrouwen die een doe-het-zelf cursus hebben gezien op afstand maar nooit zelf hebben gevolgd. Maar ja, niets te klagen. :)
In de zee zwemmen was vrijwel onmogelijk, tenzij je als een rollade weer het strand op wilde rollen. De golven waren bizar hoog, echt meters hoog, geweldig om te zien, niet geweldig om in te zwemmen. Het luide geluid van het donderende water werd dan ook aangevuld met het zo nu en dan schreeuwen van iemand die in de branding probeerde overeind te blijven, wat niet lukte.

Die steile afdaling naar het strand... ik zag het niet zitten om met ons scootertje diezelfde weg weer op te rijden en zag ons in gedachten al stilvallen en omvallen. Met een vriendelijke glimlach een meneer zo ver gekregen om ons op de scooter naar boven te rijden :) Probleem opgelost!

De laatste dag reden we nogmaals richting Tanah Lot, om toch nog die zonsondergang mee te maken daar. Onderweg wilden we bij een strandje even relaxen. De eerste keer dat we heen reden, reden we een paar keer verkeerd en kwamen we daardoor bij verschillende strandjes uit. Ditkeer waren we al 2 uur onderweg en nog geen strand gezien. Toen we eindelijk bij een strand in de buurt dachten te komen, zag we Potato Head langs de weg en Ku de Tah... restaurants in Seminyak! En dit zegt misschien niet direct iets, maar dit betekende dat we na 2 uur zo'n 20 minuten van ons hotel verwijderd waren. Oeps, ergens weer een afslag te veel genomen of zo. Dan maar lekker lunchen bij de exclusieve Potato Head, een geweldig tof gebouw.

Gelukkig vonden we de weg naar Tanah Lot weer vrij snel. Alleen de wolken voorspelden geen mooie zonsondergang helaas. Wel hebben we de tempel van dichterbij kunnen zien, omdat het eb was en we er dus naar toe konden lopen. Vanwege het betrekkende weer en onze laatste avond wilden we een beetje op tijd terugkeren in Kuta. Helaas... een lekke band! Even dacht ik "wat nu????" In een soort van middle of nowhere, mijn telefoon kon het indonesische nummer van de verhuurder niet bereiken, een garage bij een tempel lijkt hoogst onwaarschijnlijk, ... wat nu???? Gelukkig mochten we de telefoon van een mevrouw lenen en na navraag bleek een garage op 200 m afstand te zitten. Even de scooter daar heen duwen, onder de lachende blik van de mensen langs de kant, 5 euro en 15 minuten later waren we al weer op weg!

De allerlaatste dag brachten we op het strand bij Kuta door en later in de middag nog even bij het zwembad. Die ochtend zag ik eindelijk waar die pakketjes met bloemetjes toch steeds vandaan komen. Het zijn groene bakjes met bloemetjes en soms met een sigaret erin, wierrook of geld, en ze lijken uit het niets zomaar op te duiken op allerlei plaatsen, ingangen en winkeltjes. De eigenaresse van ons hotel had een aantal van die pakketjes en was ze die ochtend aan het verdelen met zwierige, sierlijke bewegingen.
De golven in de zee waren mega hoog, wat zwemmen weer onmogelijk maakte. Wel tof uitzicht op alle surf capriolen. Als je de verkopers van armbandjes, ijsjes, zonnebrillen en sarongs en de massage-vrouwtjes wegdenkt, zou je er bijna kunnen denken dat je in Australië bent. Maar die verkopers en vrouwtjes maken voor mij juist wel de sfeer in Kuta. Nooit echt opdringerig en vooral van die ijsjes en massages hebben we genoten!

Een dikke 24 uur reizen later waren we al weer in Nederland. De tussenstops op Jakarta en op Dubai gingen vlot, beetje rondlopen en weer door. In het vliegtuig kon ik eindelijk de slaap inhalen die ik de afgelopen dagen mis gelopen was door het te uitnodigende nachtleven. En dan ben je opeens weer terug. De heimwee naar Indonesië begon al in het vliegtuig, ik mis de mooie omgevingen, het lekkere eten, de lieve nieuwsgierige mensen, en ik kan niet wachten om weer terug te gaan!!